Lisse

Citaat | Posted on juni 6, 2022 by elenatram4

Het stond in de sterren geschreven dat de relatie geen lang leven beschoren zou zijn. Zij wou iets vrijblijvend met een getrouwde man maar hij werd verliefd op haar. Verliefd, dacht ze, zoiets puberaal. Dat ganse gedoe met die roze wolken en kriebeltjes (het verkleinwoordje!) in de buik. Met lieve woordjes als zoetje, poezewoefje, en het hemeltergende “engeltje”. Zij verkoos de wetenschappelijke benadering: het pure chemische proces dat begon met de geur onder de oksels en eigenlijk maar zes maanden duurde voor het vet van de seks-soep was. Voor Lisse ging het niet verder dan de aantrekking, de vonken en vuur en vooral het vrije kantje. Ze hoefde geen ontbijt op bed, geen suikerzoete woorden op een kaartje, geen “ik hou van jou’s” en vooral geen wederzijdse beloften. Want hoe kon ze nu zeggen dat het zou blijven duren, dat ze voor eeuwig en drie dagen deel wou uitmaken van zijn leven? Een leven dat, laten we eerlijk wezen, niet zo heel aanlokkelijk was. Hij, tien jaar ouder, vader van drie kinderen, die al jaren vastzat in een huwelijk dat gewoon afgelopen was. Zij daarentegen, wilde nog zoveel doen: rondtrekken met een tent door Azië, gekke bekken trekken met de Maori in Nieuw-Zeeland, feesten in Ibiza en op haar luie reet liggen op een strand in Jamaica. Zijn huidige aanbod bestond uit een gestolen nacht in een hotel in Parijs met zicht op de Eifeltoren, onder het mom van het bijwonen van een congres.

Nee, het was niets voor haar, het hele gedoe verderzetten zou haar niet gelukkig maken. Ze moest eruit, en wel snel. Ze zou hem vertellen dat hij op de rem moest gaan staan en zijn gevoelens niet de vrije loop kon laten. Gestolen momenten van wilde lust zouden voor haar volstaan. Meer moest het niet zijn.

***

Tram 4 nam een grote bocht aan de Groentenmarkt, daverde over het brugje aan de Kleine Vismarkt en hield halt aan het Gravensteen.

Een van de beste vriendinnen van Lisse plofte zich naast haar neer en stak meteen van wal.

Of ze het hem verteld had, want dat het zo belangrijk was?

“Wat dan?” deed Lisse luchtig en wuifde even nuffig met haar rechterhand.

“Wel,” drong de vriendin aan, dat Lisse tot over haar oren verliefd was en dat gevoel nog nooit had ervaren. Dat ze genoeg had van het vrijblijvende, dat hij de man van haar leven was en ze snakte naar dat ontbijt op bed samen. Want zo had ze het toch op die dronken avond tegen haar vriendinnen gezegd? En had ze hem niet haar levensechte engel genoemd?

Lisse haalde de schouders op en sloot het vrouwenblad met de relatietest erin. De test die bedoeld was om je gedachten eens een draai van honderdtachtig graden te laten maken. Het was niet echt geslaagd want jeetje, wat keek ze uit naar die tweedaagse in Parijs! De idee alleen al bracht zoveel teweeg in haar onderbuik. Dat waren die kriebeltjes wellicht, ook al kende ze hem nu al langer dan zes maanden.